PALAIS
GALLIERA - siedziba Muzeum Mody i Kostiumu Miasta Paryża – imponująca XIX-wieczna budowla
o inspiracjach renesansowych, położona w pobliżu Trocadero - po miesiącach
remontu i modernizacji ponownie otworzyła swe przestrzenie dla zwiedzających
poświęcając z tej okazji pierwszą paryską retrospektywę niecodziennemu
kreatorowi mody Azzedine Alaia.
Alaïa dresses
Photography featured in the French ELLE edition, n°
2303,
26 February 1990
©
Gilles Bensimon
Wystawa wpisuje się w program współpracy
między Palais Galliera i sąsiadującym z nim Palais de Tokyo / Muzeum Sztuki
Nowoczesnej Miasta Paryża/, kontynuując swą aktualną prezentację w Sali
Matisse`a, w której eksponowane są modele specjalnie zrealizowane przez krawca
z tej okazji.
Stworzony w ten sposób dialog pomiędzy
sztukami plastycznymi i sztukami użytkowymi
jest również świadectwem poszukiwań
awangardowych twórców mody i ich praktyk wykraczających poza pole
czystej użytkowości i komercji
Palais Galliera - widok od frontu
Palais Galliera - widok od frontu
Wraz z tą wystawą
Palais Galliera podejmuje na nowo swój program wystaw, wyłącznie czasowych i
tematycznych, oscylujących pomiędzy modą współczesną i historią mody.
Przegląd złożony z
70 ikonicznych modeli zakreśla jedyną w swoim rodzaju drogę twórczą
Azzedine Alaia, projektanta pochodzenia tunezyjskiego, osiadłego od wielu lat w
Paryżu. Rzeźbiarz z wykształcenia, w sferze krawiectwa jest samoukiem,
samodzielnym eksperymentatorem, który swą najwcześniejszą praktykę zdobywał
jako pomocnik dzielnicowego krawca w Tunisie, u którego po nocach wykańczał
suknie, żeby zarobić na swoje artystyczne studia. Rzeźba jest też dla niego punktem
odniesienia, gdy szyje ubrania dla kobiet - formy obiegają trójwymiarowe ciało, które
wyznacza kształt złożonych cięć i szwów.
Alaïa, bustier dress, couture S/S 2003
Molded leather bustier with
taffeta skirt
Monsieur Alaïa personal archives
© Patrick Demarchelier
Znany z precyzji
kroju i niezwykłych, architektonicznych i strukturalnych szwów projektuje
ubrania o niepowtarzalnej morfologii, ponadczasowe, esencjonalne i…ogromnie
zmysłowe.
Już na początku
swej kariery miał okazję szyć dla kobiet niebanalnych, wymagających, niezwykłych
osobowości, takich, jak Greta Garbo, Arletty czy Louise de Vilmorin. To był
koniec lat 50-tych i początek 60-tych, kiedy po przyjeździe do Paryża, dzięki
wstawiennictwu wpływowych osób z tunezyjskiej socjety, dostał pracę u Diora, a
potem u Guy Laroche`a. Jednak w 1963 roku postanowił pracować już tylko na
swoje nazwisko.
Pierwszą własną
kolekcję pokazał w 1979, dzięki wsparciu swego przyjaciela Thierry Mugler`a. Już
wtedy został zauważony jako twórca ubrań
ze skór niezwykle delikatnych i wyrafinowanych i konsekrowany przez
czołowe redaktorki mody jako obiecujący nowy talent. Tworzenie ubrań, które są
„drugą skórą” stało się jego specjalnością, a robił je także z dżersejów i
stretchów, które odpowiednio drapowane przynoszą nowe, spektakularne efekty. Mówi
się że Alaia wymodelował nowe ciało, a jego ubrania podkreślają naturalne
kształty, wzmacniają je.
Alaïa, Long sheath dress known as “powder puff”, S/S 1994
Fluffy stretch rayon strips
Monsieur Alaïa personal archives
©
Paolo Roversi, 2013
Niewielu jest krawców, którzy, jak on,
opanowali wszystkie etapy realizacji ubioru: od skonstruowania formy, zaprojektowania linii i
brył, poprzez krojenie, szycie i okiełznanie tkaniny. Podobny jest w tym do
Cristobala Balenciagi, którego pracę bardzo sobie ceni. Jest strażnikiem spuścizny
swoich wielkich poprzedników, którą bada,
analizuje i archiwizuje. Dzięki jego badaniom i wyjaśnieniom doceniono
wysoko prace Madelaine Vionnet, która podobnie jak on, niestrudzenie modelowała
tkaniny na manekinie, żeby osiągnąć jak najlepszy wygląd projektowanego ubioru.
Również w Poiret`cie, dzięki niemu zauważono nowoczesność. Alaia jest też
admiratorem Charles`a James`a i Madame Gres, a więc osobowości, które, jak on, manifestowały w swej działalności
niezależność, opozycyjność wobec utartych dróg.
Alaïa, Jacket, couture S/S 2003
Black wool fabric, crocodile skin appliqué
Monsieur
Alaïa personal archives
©
Paolo Roversi, 2013
Alaia niewątpliwie
czerpie z przeszłości, gdy sięga po linie z lat 30-tych czy 50-tych, ale
przekładając je na nowe materiały i
stosując nowe rozwiązania techniczne w kroju i konstrukcji szwów, osiąga
efekty, które są jego własnym wkładem i wyznaczają zwrotne punkty w tworzeniu
się współczesnej garderoby. Sytuując ciało w centrum swoich zainteresowań Alaia
wpisuje się w ciąg tych wielkich krawców, którzy modyfikowali historię mody, jak Poiret, Vionnet, Gres czy Balenciaga.
Tworząc od lat 80-tych
, za pomocą precyzji szwów i zaszewek, sylwetkę noszącą jego własne piętno,
Azzedine Alaia stał się jednym z najbardziej zasłużonych dla mody współczesnych
kreatorów.
W
1987 zdecydował się zerwać z kalendarzem, jaki dyktuje system mody. Odtąd
pokazuje swoje kolekcje po wszystkich innych /tydzień lub miesiąc po/, czasem w
ogóle rezygnuje z pokazywania się, żeby
lepiej skoncentrować się na tym nad czym pracuje.
Alaïa, short dress, F/W 1981
Black wool jersey, silvered
metal zipper
wrapped around the dress, boat neck and pointed
sleeves
Monsieur Alaïa personal archives
© Ilvio Gallo, 1996
Jest
krawcem ubrań ponadczasowych, zazwyczaj pozbawionych ozdób, dekoracyjności. Ozdobą
są często same szwy, pęknięcia, perforacje /zamiast koronek czy haftów/, zapięcia w postaci
zamków błyskawicznych lub ciągów haftek, napy uważane za funkcjonalne, kładł na
szlachetnych tkaninach haute couture jako dekorację.
Alaia pracuje w rozmaitych materiałach, wśród
których znajdują się także te mniej szlachetne: dzianina, stretch, dżins,
drelich, popelina, bawełna. Potrafi je uszlachetnić poprzez precyzję kroju,
linie dopasowujące do ciała i specyficzne ozdoby w postaci dziurkowań, metalowych oczek
itp.
Ale jego specjalnością są delikatne skóry,
irchy, transparentne muśliny, Crepes de Chines pokazujące tonację ciała.
Robił też eksperymenty z wełną gotowaną
uzyskując ciekawe rezultaty w zakresie puszystości tkaniny pozwalające na
efekty reliefu i głębi w ubiorze.
Alaïa, long dress, around 1996
Monsieur Alaïa
personal archives
© Ilvio Gallo, 1996
„Mogę powiedzieć, że moje
ubrania są nie do zadatowania, one są zrobione, żeby trwać”. I trwają, jak
dzieła sztuki, z którymi wielokrotnie je zestawiano na kolejnych wystawach. I
na tej także, dialogują one z „Tańcem Nimf” Matisse`a /z 1931-33/ i „Ścianą
Malowideł” Daniela Buren z 1995 w Palais de Tokyo pokazując pracę poszukującego
formy projektanta jako pokrewną pracy malarza czy rzeźbiarza i zacierając w ten
sposób granicę pomiędzy modą i sztuką.
Sala Matisse`a w Palais de Tokyo: na tle
"Tańczących nimf" Matisse`a dwie kreacje
Azzedine Alaia. fot. Dorota Morawetz
Wystawa "Azzedine Alaia" , Palais Galliera, Paryż,
otwarta od 28 września 2013 do 26 stycznia 2014
Images are exlusive for the blog ModArte-mag.. Prohibited to reproduce for any other website, blog, publication or printed matter.
Sala Matisse`a w Palais de Tokyo: na tle
"Tańczących nimf" Matisse`a dwie kreacje
Azzedine Alaia. fot. Dorota Morawetz
Wystawa "Azzedine Alaia" , Palais Galliera, Paryż,
otwarta od 28 września 2013 do 26 stycznia 2014
Images are exlusive for the blog ModArte-mag.. Prohibited to reproduce for any other website, blog, publication or printed matter.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz