© Mathieu Ridelle
Dries Van Noten, Pokaz Jesień/Zima 2006
© Olaf Wipperfurth
Nie jest to jednak retrospektywa, a raczej
zaproszenie do intymnej i poruszającej podróży po uniwersum kreacji, które projektant
odkrywa przed widzem prezentując najrozmaitsze źródła swych inspiracji. Oryginalna
ekspozycja, w drodze różnego rodzaju kumulacji i wymyślonych zestawień,
konfrontuje damskie i męskie kolekcje Dries van Notena z modelami pochodzącymi
ze zbiorów Arts Decoratifs, a także z fotografiami, nagraniami video, fragmentami filmów, muzyką i
wreszcie z dziełami sztuki, francuskimi i zagranicznymi, które w jakiś sposób
wpływały na jego prace.
Kostium "Bar",tafta jedwabna, Christian Dior,1947
Collection UFAC, Les Arts Décoratifs, © Jean Tholance
Roger Vivier, wieczorowe botki Grenade 1987
satyna haftowana przez Lesage pajetami i strusimi piórami,
obcas « can-can »
Les Arts Décoratifs,
collections Mode et Textile
Crédit : Jean Tholance
Claude Montana dla Idéal-Cuir suknia wieczorowa wiosna/lato 1983 skóra jagnięca welurowa haftowana rafią; pasek ze skóry cielecej.
Balenciaga suknia dzienna jesień/zima 1952-1953
organdyna plisowana « fil de fer » Lamarre`a
Les Arts Décoratifs,
collections Mode et Textile
Crédit : Jean Tholance
W ich
doborze brał osobiście udział sam projektant, wspierany przez kuratorkę wystawy,
Pamelę Golbin.
Dries van Noten, wywodzący się z rodziny krawców
/jego dziadek był specjalistą od nicowania marynarek, a ojciec jako pierwszy
wprowadził w Antwerpii meska pret-a-porter/, ukończył projektowanie mody w
Academie Royale des Beaux Arts w Anwers /Antwerpia/ w 1981 r. a w pięć lat
później stworzył własną, niezależną markę. W tym samym czasie zaprezentował w
Londynie pierwszą męską kolekcję, razem z kilkoma innymi młodymi projektantami
belgijskimi. Walter van Beirendonck, Ann Demeulemeester, Dirk van Saene, Dirk
Bikkembergs i Marina Yee tworzyli
odtąd nieformalną grupę nazwaną „bandą
sześciu”, która przez szereg kolejnych sezonów utożsamiana była z awangardą
mody.
Indywidualny język kreacji Dries van Notena
stał się szybko rozpoznawalny. Artysta, który jako dziecko jeździł już z ojcem
do różnych krajów Europy w poszukiwaniu tkanin do kolekcji, a później sam
odbywa liczne egzotyczne podróże czerpiąc z nich pomysły, odważnie miesza ze
sobą obrazy i kultury, często odległe w czasie i w przestrzeni, nakłada na
siebie rozmaite tradycje etniczne, zestawia i zderza kolory i tkaniny
pochodzące z wielu źródeł równocześnie.
Dries Van Noten, Pokaz jesień/zima 2008
© Rights reserved
Ale ma też niezwykłą umiejętność kombinowania elementów etnicznych z klasycznymi formami europejskimi, doprowadzając te montaże niekiedy do ekstremum, jak w przypadku jedwabnego sari zderzonego z basketami firmy Adidas. Jednak zasadniczo wzoruje się na ponadczasowych klasykach, takich jak Armani czy Ralph Lauren, łagodniejszy od swych kolegów z „bandy sześciu”, przez krytyków mody uważany jest za tego, który przejdzie do klasyki mody.
Dries Van Noten, Pokaz jesień/zima 2008
© Rights reserved
Ale ma też niezwykłą umiejętność kombinowania elementów etnicznych z klasycznymi formami europejskimi, doprowadzając te montaże niekiedy do ekstremum, jak w przypadku jedwabnego sari zderzonego z basketami firmy Adidas. Jednak zasadniczo wzoruje się na ponadczasowych klasykach, takich jak Armani czy Ralph Lauren, łagodniejszy od swych kolegów z „bandy sześciu”, przez krytyków mody uważany jest za tego, który przejdzie do klasyki mody.
Często
bezpośrednią inspiracją są dla Noten`a dzieła sztuki i niekiedy wokół nich,
wokół jednego obrazu lub twórczości konkretnego artysty, powstaje cała
kolekcja. Punktem wyjścia może być jakaś szczególna plama barwna, czy sposób
kładzenia farby na płótnie. Tak było w
przypadku kolekcji damskiej jesień/zima 2009, która odnosi się do obrazów
Francois Bacona, natomiast kolekcja
wiosna/lato 2009 została skonstruowana wokół jednego płótna Elisabeth Peyton,
„Democrates are beautiful” z 2001 r.
Kolekcja męska Jesień/zima 2011-2012
© Xavier Linnenbrink
Kiedy indziej inspiracje są mniej konkretne, opierają się na ulotnych nastrojach i wrażeniach odczuwanych podczas podróży, pobytu w nowym miejscu, dzięki zauważeniu szczególnego światła, układu barw, linii krajobrazu itp.
Kolekcja męska Jesień/zima 2011-2012
© Xavier Linnenbrink
Kiedy indziej inspiracje są mniej konkretne, opierają się na ulotnych nastrojach i wrażeniach odczuwanych podczas podróży, pobytu w nowym miejscu, dzięki zauważeniu szczególnego światła, układu barw, linii krajobrazu itp.
Projektant w poszukiwaniu nowych form
często odnosi się do opozycji mężczyzna-kobieta próbując przesunąć, rozciągnąć
zwyczajowe granice garderoby obu płci. Genderowe gesty Dries van Notena
ubierają mężczyzn w koronki i kwiatowe desenie, a z kolei damskie kolekcje
reinterpretują męskie kroje i linie.
Wystawa w Les Arts Decoratifs łączy ze
sobą najrozmaitsze elementy, na wzór renesansowych „gabinetów osobliwości”,
pokazując wiele różnych źródeł inspiracji, które odbijają się w prezentowanych
w ich kontekście ubraniach. Czasami zestawy te odzwierciedlają jedynie pewien
proces pracy, którego efekt finalny może być odległy od punktów wyjścia.
W tak
kreowanych przestrzeniach mamy przegląd tematów charakterystycznych dla
twórczości van Notena od początku lat 80-tych. Pojawiają się więc takie tematy,
jak Archetyp, Młodość, Dwoistość, Pasja.
Przewijają
się przez wystawę anonimowe modele z wieku XIX, ale też dzieła takich wielkich
krawców, jak Elsa Schiaparelli czy Christian Dior, a także projektantów z lat 80-tych
XX w.
Elsa Schiaparelli, komple wieczorowy
wiosna/lato 1937, Les Arts Décoratifs,
collections Ufac
Crédits : Jean Tholance
Wyłaniają się w kontekście wystawy także dzieła malarskie artystów takich, jak Bronzino, Kees van Dongen, Yves Klein, Victor Vasarely, Francis Bacon, Elisabeth Peyton, Damien Hirst oraz znaczące filmy, jak choćby „Mechaniczna pomarańcz” Stanleya Kubricka i „Lekcja pianina” Jane Campion.
Detal teksylny, satyna haftowana, circa 1889
Collection UFAC, Les Arts Décoratifs © Jean Tholance
wiosna/lato 1937, Les Arts Décoratifs,
collections Ufac
Crédits : Jean Tholance
Wyłaniają się w kontekście wystawy także dzieła malarskie artystów takich, jak Bronzino, Kees van Dongen, Yves Klein, Victor Vasarely, Francis Bacon, Elisabeth Peyton, Damien Hirst oraz znaczące filmy, jak choćby „Mechaniczna pomarańcz” Stanleya Kubricka i „Lekcja pianina” Jane Campion.
Detal teksylny, satyna haftowana, circa 1889
Collection UFAC, Les Arts Décoratifs © Jean Tholance
Przygotowywanie wystawy i współpraca z
Muzeum przyniosły dodatkowy, istotny dla pracy Dries van Noten`a, efekt.
Inspiracja pewnymi motywami tekstylnymi XIX-wiecznymi doprowadziła do
odtworzenia ich w najnowszych kolekcjach pret-a-porter - damskiej i męskiej
wiosna/lato 2014, pokazywanych w Paryżu w czerwcu i wrześniu 2013.
Warto
zobaczyć tą niecodzienną wystawę będąc w Paryżu.